Miracle of the Ankeh - ลิขิตรักข้ามเวลา

                ณ.ดินแดนอันไร้กาลเวลา ไม่ใช่ทั้งอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต ที่ซึ่งกาลเวลาหยุดนิ่ง ชายหนุ่มผิวสีน้ำผึ้งเนียนละเอียด ทอดมองฝ่าความมืดมิดยังความเวิ้งว้างว่างเปล่าเบื้องหน้า นัยน์ตาสีน้ำตาลสะท้อนแสงวิบวับแห่งดวงดารานับล้านทอประกายดั่งอัญมณีต้องแสง ความทรงจำเลือนลางซีดจางจนแทบกลายเป็นเพียงความว่างเปล่า สัมผัสแห่งชีวิตจางหายจนเริ่มลืมเลือนแม้กระทั้งตัวตนและจิตวิญญาณ  ความปรารถนาอันแรงกล้าเพียงหนึ่งเดียวพันธนาการดั่งโซ่ตรวนเหนี่ยวรั้ง

                “มีสิ่งใดติดค้างหรือ” เสียงหนึ่งดังพร้อมเงาดำสูงใหญ่เจ้าของเสียงปรากฏกาย “เจ้าถึงยังอยู่ที่นี่” ผู้เป็นใหญ่เอื้อนเอ่ยถามเด็กหนุ่มผู้พลัดพรากห่างไกลจากดินแดนแห่งตน

                “ข้าต้องกลับไป” เขายังคงทอดมองนิ่งไม่วางตา “ข้าต้องไป”

                “เจ้าไม่อาจฝืนชะตากรรม  เด็กน้อย...” รอยยิ้มเปี่ยมเมตตาปรากฏ “นั่นคือสิ่งที่ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว”

                นัยน์ตาสีน้ำตาลหม่นลง “แต่ข้าต้องกลับไป...”

                ผู้เป็นใหญ่ทอดมองใบหน้าเปี่ยมทุกข์ของเด็กหนุ่ม “ความอาวรณ์ของเจ้า คือพันธนาการฉุดรั้งมิให้เจ้าก้าวข้ามผ่านสู่ดินแดนอันเป็นนิรันดร์” รอยยิ้มอ่อนโยนราวกำลังปลอบประโลม “จงละทิ้งทุกสิ่งเสียเถิด...แล้วเจ้าจะได้พบกับความสงบสุขตลอดกาล”

                 ครู่หนึ่งเจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลไหววูบ “ข้าต้องกลับไป”

                คำตอบนั้นหาได้สร้างโทสะใดแก่ผู้ฟังไม่ รอยยิ้มอันแสนอ่อนโยนนั้นยังคงอยู่ “เช่นนั้น...ข้าจะให้เวลาเจ้า หนึ่งร้อยราตรี เพื่อสะสางสิ่งที่คั่งค้าง” แสงสว่างจ้าสีทองเข้ามาโอบอุ้มร่างชายหนุ่ม ความอบอุ่นเข้าพันธนาการทั่วร่าง “แต่จงจำเอาไว้ว่าเจ้าทำได้เพียงแค่เฝ้าดู หากแม้เจ้าพยายามเปลี่ยนแปลงสิ่งใด ๆ มันจะไม่สำเร็จ” เด็กหนุ่มถูกยกขึ้นโดยบางสิ่งที่มองไม่เห็นก่อนจะล่อยลอยหายลับไปสู่ดาวดวงหนึ่งที่ทอแสงสุกสกาวกว่าดวงใด

 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++